พระวัดระฆังหลังค้อน สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ม.ร.ว.เจริญ อิศรางกูร) วัดระฆังโฆสิตาราม ปี 2453 หลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า,หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง,หลวงพ่อไปล่ วัดกำแพง ฯลฯ ปลุกเสก พร้อมบัตรรับรองพระแท้

พระวัดระฆังหลังค้อน ได้สถาปนา (สร้าง) โดย สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์

(ม.ร.ว.เจริญ อิศรางกูร) เจ้าอาวาสวัดระฆังโฆสิตาราม ธนบุรี

          สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ม.ร.ว.เจริญ อิศรางกูร) ผู้จัดสร้าง เป็นบุตรหม่อมเจ้าถึก ในสมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระอิศรานุรักษ์ ต้นราชสกุล อิศรางกูร เกิดในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 4 ที่จังหวัดนครนายก แล้วย้ายตามบิดาเข้ากรุงเทพฯ เริ่มร่ำเรียนอักขระสมัยในสำนักบิดา เรียนภาษาบาลีที่สำนักอาจารย์จีน เมื่ออายุได้ 7 ขวบ บิดาจึงนำไปถวายเป็นศิษย์หม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด) ที่วัดระฆังโฆสิตาราม ตั้งแต่สมัยท่านยังเป็นเปรียญ ได้ศึกษาร่ำเรียนพระปริยัติธรรมกับพระอาจารย์ที่วัดระฆังโฆสิตารามหลายๆ รูป รวมถึงท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พรหมรังสี) และสมเด็จพระวันรัต (แดง) แห่งวัดสุทัศนเทพวราราม จน พ.ศ.2413 จึงบรรพชาเป็นสามเณร ณ วัดระฆังโฆสิตารามนี้เอง เมื่ออายุครบอุปสมบท พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ รับเป็นนาคหลวง และอุปสมบทที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม ได้รับฉายา ญาณฉันโท” “

       เจ้าประคุณสมเด็จฯ (เจริญ) บรรพชาเป็นสามเณรตั้งแต่เยาว์วัย ต่อมาได้อุปสมบทเป็นพระสงฆ์ และได้เลื่อนสมณศักดิ์ขึ้นตามลำดับ จนถึงเป็นพระราชาคณะ เปรียญธรรม ๗ ประโยค เชี่ยวชาญทั้งวิปัสสนาธุระ และคันถธุระ ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดระฆัง หลังจากที่ สมเด็จพระพุทธบาทปิลันทน์ (ม.จ.ทัด เสนีย์วงศ์) ได้เลื่อนสมณศักดิ์สูงขึ้น แล้วย้ายไปครองวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม (วัดโพธิ์ ท่าเตียน) ประมาณ พ.ศ.๒๔๖๐

       เจ้าประคุณสมเด็จฯ (เจริญ) นับเป็นเจ้าอาวาสวัดระฆังฯ รูปที่ ๓ นับจาก สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) และสมเด็จพระพุทธบาทปิลันทน์  (ม.จ.ทัด เสนีย์วงศ์)

ท่านได้มีส่วนช่วยสมเด็จพระพุทธบาทปิลันทน์ ในการสร้างพระเครื่อง สมเด็จปิลันทน์ ซึ่งแน่นอนว่า ท่านย่อมได้รับการถ่ายทอดพุทธาคมจากตำราดั้งเดิมของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ในการสร้างพระเครื่องด้วย

      การสร้างพระเครื่องของสมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ) ย่อมแน่นอนว่า ไม่สร้างให้เหมือน หรือล้อเลียนของอาจารย์ จะเห็นได้ว่า แม้แต่สมเด็จพระพุทธบาทปิลันทน์เองก็ไม่ยอมสร้างพระเครื่องเลียนแบบของสมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) ผู้เป็นอาจารย์ เช่นกัน

      พระวัดระฆังหลังค้อน ของ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (เจริญ) นั้น ท่านได้สร้างให้แตกต่างจากของพระพุทธบาทปิลันทน์ และของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) โดยสิ้นเชิง คือ ท่านได้สร้างเป็น พระเนื้อโลหะผสม ด้วยวิธีเททองหล่อแบบโบราณ โดยมี พระอาจารย์ภา วัดระฆัง เป็นผู้ดำเนินงาน

      พระวัดระฆังหลังค้อน เป็นพระเนื้อโลหะทองผสม มีขนาดเล็ก เริ่มวิธีการด้วย การส่งแผ่นทองเหลืองไปถวายพระเกจิอาจารย์สำนักต่างๆ จำนวนหลายสำนัก เพื่อให้ท่านลงจารอักขระเลขยันต์ แล้วส่งคืนกลับมา เมื่อรวมแผ่นทองเหลืองที่ลงเลขยันต์เสร็จแล้ว จึงอาราธนาพระเถรานุเถระผู้ทรงวิทยาคุณ ทำพิธีปลุกเสกแผ่นทองเหลืองที่จะหล่อหลอมเทเป็นองค์พระ เมื่อเททองเป็นองค์พระแล้ว จึงเลื่อยออกเป็นกิ่งๆ จากแกนชนวน จากนั้นเลื่อยตัดออกเป็นแท่งๆพระวัดระฆังหลังค้อน เป็นพระเนื้อโลหะทองผสม มีขนาดเล็ก  

         ลักษณะของแท่งพระที่เลื่อยออกมานั้น เป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า ความกว้างประมาณ 3 ซม. ความยาวประมาณ 5 ซม. และความหนาประมาณ 0.5 ซม. หลังจากเลื่อยตัดออกจากช่อแล้ว พระแต่ละองค์จะติดกันเป็นแพ ต้องใช้เลื่อยเฉือนบากออกตรงรอยต่อระหว่างองค์พระ แล้วใช้ค้อนเคาะกระแทกให้องค์พระแต่ละองค์แยกออกจากกัน อันเป็นที่มาของชื่อ ‘หลังค้อน’   พระบางองค์อาจจะมีรอยค้อนกระแทกยุบลงไปบ้าง บางองค์ก็ไม่มี จะมีแต่เพียงรอยตะไบแต่งเท่านั้น

         ลักษณะพิมพ์พระ เป็นรูปองค์พระปฏิมา ประทับนั่งปางสมาธิ บนอาสนะบัว 2 ชั้น อยู่ภายในซุ้มครอบแก้ว พื้นภายในเส้นครอบแก้วด้านหลังองค์พระเป็นปรกโพธิ์เหมือนกันหมด ลักษณะเป็น เม็ดกลมรายรอบเหนือพระเศียร เหมือนพระพิมพ์ปรกโพธิ์ แบ่งออกหลักๆ เป็น พิมพ์ล่ำและพิมพ์ชลูด

      พุทธคุณ ของพระวัดระฆังหลังค้อน มีมากมาย เพราะเป็นพระที่มีอายุการสร้างมายาวนาน  โดยเฉพาะพระที่สร้างในวาระแรก ถ้านับถึงปีนี้ (พ.ศ.๒๕๕๓) อายุความเก่าของพระ ประมาณ ๙๐ ปีขึ้นไปแล้ว

ประสบการณ์ที่เด่นมาก คือ คงกระพันชาตรี และแคล้วคลาดจากภัยพิบัติทั้งปวง เรื่องคงกระพันชาตรีนั้น สมัยก่อนถึงกับมีคำกล่าวกันว่า “ลงน้ำปลิงไม่เกาะ” ย่อมรับประกันได้ว่า เหนียวจริงๆ

พระวัดระฆังหลังค้อน เป็นพระดีราคายังพอหาได้  พระหลวงปู่ศุข วัดปากคลองมะขามเฒ่า, หลวงปู่เอี่ยม วัดหนัง บางขุนเทียน, หลวงพ่อไปล่ วัดกำแพง ฯลฯ ปลุกเสก ซึ่งพระเครื่องของหลวงพ่อแต่ละท่านในยุคดังกล่าว ราคาซื้อขายในทุกวันนี้ หลายหมื่นบาท ขึ้นไปจนถึงหลักแสนหลักล้านกันแล้ว  มีประสบการณ์เลื่องลือกันมาก ตั้งแต่อดีต จนถึงทุกวันนี้  

ขอบคุณสำหรับทุกแหล่งที่มา